دلالتهاي نظريۀ جهان‌هاي اجتماعي در بازسازي تحليل گفتمان لاكلا و موفه(تمهيد نظريۀ گفتمان بومي)

هدف: مسئلۀ اين مقاله، استخراج رهنمودها و دلالتهاي نظريۀ جهان اجتماعي منبعث از حكمت صدرايي در نقد و بازسازي نظريۀ گفتمان لاكلا و موفه بود. بدين منظور، به بازخواني و بازسازي تحليل گفتمان در افق تفكر صدرايي و مبتني بر نظريۀ جهان‌هاي اجتماعي پارسانيا پرداخته شد؛ به نحوي كه ويژگي‌هاي كاربردي آن حفظ شود. ابتدا به تبيين تحليل گفتمان به طور عام و تشريح ديدگاههاي لاكلا و موفه به طور خاص پرداخته و در ادامه ضمن تشريح نظريۀ جهان‌هاي اجتماعي پارسانيا، دلالتهاي آن در اين زمينه استخراج و بر اساس آن به بازسازي تحليل گفتمان پرداخته شد. روش: روش تحقيق در معرفي و گردآوري نظريات، كتابخانه‌اي و اسنادي و در استخراج رهنمودهاي جهان اجتماعي، دلالت‌پژوهي بود. يافته‌ها: رهنمودهايي كه نظريۀ صدرايي جهان اجتماعي براي بازسازي تحليل گفتمان در اختيار ما قرار داد و دلالتهايي نظير توضيح چگونگي فرايند اتحاد افراد انساني با گفتمان، معرفي و ظرفيتهاي عالم خيال در تبيين تنوع گفتمانها، تبيين اختيار انسان و نقد نفي سوژگي در تحليل گفتمان، تبيين لوازم و مناسبات بين معاني، انگارۀ فطرت و هويت مستقل فرد و تبيين نقش او در تغيير و تحول گفتمانها. نتيجه‌گيري: بر اساس اين دلالتها ملاحظه شد كه از يك سو، تحليل گفتمان، تجربيات انضمامي خود را در مطالعۀ نظامهاي معنايي اجتماعي در خدمت توسعۀ نظريۀ جهان‌هاي اجتماعي قرار داد و از سوي ديگر، نظريۀ جهان‌هاي اجتماعي، اشتباهات معرفتي و نقايص فلسفي نظريۀ گفتمان را بازسازي كرد.