بررسي شبهات حديثي منتقدان حديث شيعه در ايران معاصر

هدف: مسئلۀ اصلي اين تحقيق، استخراج و بررسي و نقد آرا و شبهات حديثي منتقدان حديث شيعه در ايران معاصر است. روش: روش تحقيق، اسنادي تحليلي است. با مراجعه به آثار و كتب موجود منتقدان حديث شيعه، آراي حديثي اين جريان به دست آمد و با رجوع به منابع اصيل و احاديث كتب معتبر بررسي و نقد شد. يافته‌ها: منتقدان حديث شيعه، جرياني‌اند كه با شعار بازگشت به قرآن، مبارزه با خرافات و كم‌رنگ كردن نقش سنّت و روايات در هندسۀ مسائل ديني در ايران شكل گرفتند. اين گروه از سويي بر اساس مباني فكري خاص خود، بسياري از عقايد و اعمال رايج شيعيان را شرك دانسته و از جهتي ديگر، نظر متفاوتي با ساير علماي شيعه در مورد مؤلفّان كتب روايي داشتند. همچنين با استفادۀ خاص خود از معيارهاي مشهور نقد محتوايي حديث، جوامع روايي شيعه را نقد كرده‌اند. نتيجه‌گيري: با مراجعه به كتب معتبر رجالي، مشخص شد كه ديدگاه منتقدان حديث شيعه دربارۀ مؤلفان كتب حديثي شيعه، بي‌اساس و فاقد پشتوانۀ علمي است. در نقد روايات كتب حديث شيعه نيز اين گروه، از طرفي قواعد فقه‌الحديثي براي فهم صحيح محتواي روايات به كار نگرفته‌اند و از سويي، در انتساب حديثي به ضعف، معيار تشخيص حديث صحيح و ضعيف را بين متقدّمان و متأخران در نظر نگرفته‌ا‌ند.