معيارهاي قلمرو عمومي خوب شهر

از گذشته هاي دور، همۀ و مكاتب فكري و انسان ها و جوامع ويژگي هايي را براي بهترين مكان زندگي خويش مدنظر داشته و متفكران و صاحب نظران هر جامعه اي، اين ويژگي ها را معرفي مي كرده اند. امروزه با توسعۀ فيزيكي شهرها و امكانات وسيع حمل ونقل و سفر و گردش گري، به نظر مي رسد كه معيارها و ويژگي هاي خاص براي هر محيط و هر شهر و اجزاي شهر، به ويژه براي قلمرو عمومي آن بايد تبيين و تعريف شود. مقالۀ حاضر سعي در توضيح و معرفي معيارهاي بهترين قلمرو عمومي شهر دارد. در واقع، اصلي ترين سؤال پيش روي مقاله آن است كه براي بهترين قلمرو عمومي شهر چه معيارهايي را مي توان معرفي كرد. در جست وجوي پاسخ، روش هاي تحليلي و استدلالي مورد استفاده قرار گرفته است. يافته هاي تحقيق نيز بيانگر وجود نيازهايي انساني براي كساني است كه در قلمرو عمومي شهر حاضرند، كه قلمرو عمومي خوب بايد پاسخ گوي اين نيازها به نحو مطلوب باشد. نكتۀ قابل تأمل اين است كه نيازهاي انساني در سه گروه اصليِ نيازهاي معنوي (يا روحاني)، نيازهاي نفساني (يا رواني) و نيازهاي مادي (يا فيزيولوژيك) قابل طبقه بندي هستند. اين نيازها مربوط و مابه ازاي سه ساحت از حيات انسان هستند. اين سه ساحت نيز مجموعۀ همۀ ساحت هايي است كه مجموعۀ اديان و مكاتب (و نه الزاماً هركدام به تنهايي) براي انسان قائل اند. البته با عنايت به اينكه تحقيق در ايران انجام شده است، قاعدتاً ساحت هاي حيات انساني برگرفته از آموزه هاي ديني و وحياني اسلام هستند.