واكاوي سياست‌هاي پادشاهي هخامنشي در شكل‌گيري و تثبيت هويت ايراني

نوشتار حاضر به واكاوي سياست‌هاي شاهان هخامنشي در فرايند شكل‌گيري و تثبيت هويت ايراني در اين دوران مي‌پردازد و به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه هويت ايراني در برنامه‌هاي سياسي، ديني و فرهنگي پادشاهي هخامنشي چه جايگاهي داشته است؟ اين پژوهش با رويكرد تاريخي، سياسي و جامعه‌شناسي و براساس روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي نوشته شده ‌است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه ايرانيان مادي و پارسي پس از چيره ساختن عنصر ايراني بر فلات ايران، هويت ايراني را در دنياي باستان معرفي و تثبيت كردند. داريوش با بهره‌برداري از فرصت شورش‌هاي دودماني پس از مرگ كمبوجيه، كوشيد با در پيش گرفتن سه رويكرد هويت‌بخش فرهنگي (زبان آريايي)، سياسي ـ جغرافيايي (هسته مركزي سرزمين‌هاي ايراني) و ديني (قرار دادن اهورا‌مزدا در مقام خداي آرياييان)، هم ميان ايراني‌ها همبستگي ايجاد كند و هم پيوند آنها با امپراتوري هخامنشي را به منزله‌ي پادشاهي ايرانيان استوارتر سازد. اين رويكردها، در ابعاد تاريخي، سياسي،جغرافيايي، ديني و فرهنگي، به هويت ايراني تداوم و پويايي بخشيد و زمينه ساز مفهوم ايران در معناي سياسي در دوران ساساني شد.