نقد احساس‌گرايي آير

چيستي حقيقت گزاره‎هاي اخلاقي و اينكه احكام اخلاقي از سنخ قضاياي واقعي است يا اعتباري؛ يكي از مسائل مهم فلسفه‌ اخلاق است. تاكنون ديدگاه‌هاي مختلفي درباره‌ تحليل گزاره‌هاي اخلاقي ارائه شده است. يكي از ديدگاه‌هاي معروف، كه در زمره‌ ديدگاه‌هاي غيرشناختي قرار مي‌گيرد، ديدگاه احساس‌گرايي است. هدف اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي انجام گرفته، اثبات ناكارآمدي احساس‎گرايي آير است كه از جمله اولين نظريه‎پردازان اين مكتب مي‌باشد. بي‎اهميت جلوه‎دادن آموزه‎هاي اخلاقي، بيهوده پنداشتن تعاليم وحياني انبياء، نفي استدلال و مشاجرات عقلاني، نسبي‎گرايي و ناموجه دانستن قضاوت و داوري اخلاقي، از جمله نقدهاي وارد بر اين نظريه است كه به واسطه‌ انگاره بي‎معنايي مفاهيم و احكام اخلاقي و ذهني انگاشتن آنها، همچنين به واسطه كاركرد صرفاً عاطفي گزاره‎هاي اخلاقي و غيرقابل انتقال بودن آن به مخاطبان به دست مي‎آيد.