تحليل ريشه‌هاي ناتواني نظريات اقتصاد محيط‌ زيست متعارف در تبيين و حل بحران‌هاي زيست‎محيطي و دلالت‌هاي آن براي اقتصاد محيط ‌زيست اسلامي

امروزه مطالعات اقتصاد محيط ‌زيست جايگاه ويژه‌اي در ادبيات اقتصادي پيدا كرده است. اين مقاله به بررسي توانايي تحليل‎هاي اقتصاد محيط ‌زيست متعارف در تبيين و حل بحران‌هاي زيست‌محيطي مي‌پردازد. اين بررسي با استفاده از روش «تحليلي» و با توجه به مباني فلسفي نظريات اقتصاد محيط ‌زيست متعارف صورت گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه نظريات اقتصاد محيط‌ زيست نئوكلاسيكي بر سه مبناي بنيادين «هستي‌شناسي كميت‌گراي مادي»، «روش‎شناسي تقليل‌گرايانه»، و «ارزش‌شناسي مطلوبيت‌گرايانه» استوار است. اين نظريات به سبب ابتنا بر اين سه مبناي قابل مناقشه، غالباً در سطح رويكردهاي فني و مهندسي باقي مي‌مانند و در نتيجه، نمي‌توانند بحران‌هاي زيست‌محيطي را به طور كامل تبيين كنند. سياست‎گذاري‎هاي زيست‎محيطي مبتني بر اين نظريات به سبب بي‌توجهي به ريشه‌هاي فلسفي و اخلاقي اين بحران، قادر به حل ريشه‌اي آن نيست. اين يافته‌ها مي‌تواند حاوي اين پيام براي مطالعات «اقتصاد محيط زيست اسلامي» باشد كه براي حل بحران‌هاي زيست‌محيطي، بايد فراتر از تحليل‌هاي مادي‌گرايانه، تقليل‌گرايانه و مطلوبيت‌گرايانه رفت. چنين رويكردي مي‌تواند شأن واقعي طبيعت را احيا كند و زمينه‌ساز حل ريشه‌اي بحران‌هاي زيست‎محيطي باشد.