جريان‌شناسي سينماي پس از انقلاب اسلامي ايران

هر جريان فكري و هنري براي حيات خود، نيازمند استفاده از ابزارهاي فرهنگي ايدئولوژيك است تا عناصر اصلي خود را در ميان مخاطبان خويش دروني سازد. جايگاه جريان‌هاي غالب و مغلوب نيز به مقدار زيادي وابسته به عملكرد ابزارهاي فرهنگي و مهم‌تر از آن، برنامه‌ريزي‌هاي فرهنگي و اجتماعي است. پس‌ از گذشت سه دهة پرفراز و نشيب از انقلاب اسلامي ايران، ترسيم جريان‌هاي سينمايي موجود و ارزيابي آنها، با جريان هنري مطلوب انقلاب اسلامي، مي‌تواند به درك هنر انقلاب كمك كند. اين پژوهش، با روش تحليل نشانه‌شناسي جرياني بر آن است كه مي‌توان با بازخواني سينما، بر اساس دو جهان اجتماعي اسلام و سكولار، مبنايي نظري براي تحليل جريان‌هاي فرهنگي سينما در ايران فراهم آورد. پس از بازخواني سينمايي اين دو جهان، خرده‌جريانات و فراز و فرودهاي سينماي پس از انقلاب تحليل شده است. در پايان، تلاش شده است با انتخاب فيلم‌هاي متناسب با هر جريان، تحليلي از آثار شاخص هر جريان در هر دوره فرهنگي ـ سياسي پس از انقلاب اسلامي ارائه شود.