روش‌شناسي بنيادين نظريه فرهنگي پيتر.ال.برگر

يكي از جامعه‌شناسان برجسته و داراي نظام فكري منسجم، پيتر برگر است؛ او با رويكرد پديدارشناختي، فرهنگ را معرفت زندگي روزمره تعريف مي‌كند. اين مقاله، درصدد مطالعة مباني معرفتي و غيرمعرفتي نظريه فرهنگي برگر، بر اساس روش‌شناسي بنيادين است. نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد كه نظرية برگر، در مباني غيرمعرفتي، علاوه بر ويژگي‌هاي فردي و انگيزه‌هاي شخصي، تحت تأثير فضاي سياسي و ايدئولوژيكي سكولار حاكم بر آمريكا بوده است و در مباني غيرمعرفتي نظريه خود: 1. در بروني‌سازي، از جهت معناداري جهان، نقش دين در نظم اجتماعي، عرفي شدن دين در دوران مدرن، تحت تأثير انديشه‎هاي ماكس وبر و شلايرماخر است. از حيث تأكيد بر واقعيت زندگي روزمره، حيث التفاتي آگاهي، چندوجهي بودن واقعيت، بين‎الاذهاني بودن شناخت، متأثر از نظريات آلفرد شوتس است. 2. در عيني‌سازي، در «تأكيد بر واقعيت اجتماعي و عينيت اجتماعي» تحت تأثير دوركيم مي‌باشد. 3. در دروني‌سازي، با استفاده از پيش‌فرض‌هاي روان‌شناختي، تحت تأثير انديشه‌هاي هربرت‌ميد بوده است. اين تأثيرات، موجب شده تا برگر تحت تأثير آنها در مباني معرفتي نظريه فرهنگي خود، در هستي‌شناسي و معرفت‌شناسي ديدگاهي سكولار داشته باشد. اين امر سبب شده تا نظريه فرهنگي او، بريده از ماوراء‌طبيعت، ساخته و پرداخته بشر باشد و نتواند چتر معنا و نظم را در طبيعت و جامعه بشري بگستراند.