مسئله‌شناسي ارتباطات ميان‌فرهنگي

ارتباطات ميان‌فرهنگي، اگرچه همزاد بشر است، اما امروزه به يكي از مشخصه‌هاي بارز حيات اجتماعي مبدل گشته و پرسش‌هاي فراواني را براي بشر امروز مطرح ساخته است كه توجه به آنها، مديريت ارتباط در محيط‌هاي چندفرهنگي را تسهيل مي‌كند. اين پژوهش، با هدف بررسي مهم‌ترين مسائل عرصه ارتباطات ميان‌فرهنگي و با تكيه بر منابع مكتوب و روش توصيفي اسنادي، به مسئله‌شناسي در اين خصوص مي‌پردازد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد علاوه بر تعريف ارتباطات ميان‌فرهنگي، كه از نظر گستره و مصاديق مورد اختلاف جدي است، ملاك ميان‌فرهنگيت، تفاوت‌هاي فرهنگي، هوش فرهنگي، درك متقابل و سوء‌تفاهم و تلقي از «ديگري»، ‌پاره‌اي از مهم‌ترين مسائلي است كه موفقيت و ناكامي ارتباطات ميان‌فرهنگي به آنها وابسته است. اين مسائل، به‌ويژه هنگامي برجسته مي‌شوند كه از نگاه اسلامي و هنجاري مورد بررسي قرار گيرند. رويكرد اسلامي، به‌ويژه در ملاك ميان‌فرهنگيت، تفاوت فرهنگي، تغيير فرهنگي، تلقي از ديگري و بي‌خانماني ذهن، با نگاه‌هاي رايج متفاوت است؛ يعني مسئله بودن پاره‌اي از موضوعات ميان‌فرهنگي، ناشي از نگاه هنجاري است. ويژگي اين پژوهش نيز در همين نكته نهفته است.