شاخص‌هاي منطقه‌‌اي پايداري در تعميم‌پذيري سامانه‌هاي بين‌المللي ارزيابي پايداري ساختمان‌ها

سامانه‌هاي ارزيابي بي‌شماري امروزه پايداري و ميزان همسازي ساختمان‌ها با شرايط محيطي را مورد سنجش قرار مي‌دهند. اين سنجش تنها از طريق شناخت دقيق زمينه و خصوصيات منطقه‌اي ممكن است. عدم شناخت و درك صحيح شرايط منطقه‌اي، نه‌تنها فرآيند ارزيابي را با اختلال مواجه مي‌كند، كه حتي به دريافت پاسخ‌هاي غلط از آن نيز منجر خواهد گرديد. هدف اين پژوهش بررسي نقش شرايط منطقه‌اي و ميزان تأثيرگذاري آن، در فرآيند تدوين، اولويت‌گذاريو وزن‌دهي معيارهاي ارزيابي سامانه‌هاست و مي‌كوشد تا ضمن برشمردن معايب استفاده از سامانه ملي LEEDدر ديگر نقاط جهان، راهكارهاي تعميم‌بخشي آن را در مقايسه با سامانه BREEAMكه نسبت به لحاظ‌نمودن اولويت‌هاي منطقه‌اي رويكرد منطقي‌تري پيش‌گرفته است و همچنين سامانه SBToolكه در واقع روش تدوين نسخه‌هايي متفاوت و متعلق به مناطق متعدد را باز مي‌نماياند، مقايسه و تحليل نمايد. اين بررسي در دو بخش صورت مي‌گيرد؛ بخش اول متكي بر مباحث فوق، ضرورت بهره‌گيري از سيستم‌ وزن‌دهي، جهت اولويت‌گذاري معيارها را مورد تأكيد قرار مي‌دهد. و در بخش دوم ضمن انتخاب 6 سامانه برگرفته از BREEAMو LEEDكه داراي ساختار مشابه با آن مي‌باشند، ميزان رابطه و پيوند معيارها با شاخص‌هاي منطقه‌اي با استفاده از تحليل همبستگي آماري و رگرسيون خطي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. وجود رابطه‌اي معنادار و پيوند مستحكم ميان ضرايب تخصيصي سرفصل‌ها با متغيرهاي زمينه، نقش و تأثير عوامل منطقه‌اي را در فرآيند توزين معيارها نشان مي‌دهد. در اكثر سامانه‌ها ضرايب سرفصل‌هاي مرتبط با منابع چون آب، انرژي و ساخت‌گاه (سايت) برمبناي شاخص‌هاي منطقه‌اي تخصيص يافته است. حتي در خصوص شاخص‌هاي ديگر اعم از سلامتي و رفاه، پسماند و نيز تأثيرات منطقه‌اي مشهود است، امّا به ‌سبب وجود چندين شاخص هم‌ارز، در اولويت‌هاي بعدي وزن‌دهي قرار گرفته‌اند. متكي بر يافته‌هاي پژوهش، در سامانه‌هاي بررسي ‌شده، سرفصل آب بر مبناي شاخص ميزان بارش و تنش آبي كشور دارنده سامانه، انرژي مبتني بر شاخص ميزان مصرف انرژي و ساخت‌گاه متأثر از شاخص تراكم جمعيت منطقه‌اي، وزن‌دهي شده است.