سنجش ميزان تأثير پوشش گياهي بر شرايط آسايش حرارتي بيروني عابران پياده (مورد پژوهي: مجتمع مسكوني گلدشت شيراز)

در نيم‌قرن اخير، به‌ويژه در كلان‌شهرهاي كشور با افزايش جمعيت شهرنشين شاهد ساخت بي‌رويه مجتمع‌هاي مسكوني هستيم؛ كه اين مسئله افزايش دماي هواي مناطق شهري نسبت به حومه شهر و مناطق روستايي را به همراه داشته است. اين امر موجب كاهش پوشش گياهي مناطق شهري شده است. ازآنجايي‌كه درختان باعث افزايش كيفيت فضايي محيط‌هاي مسكوني مي‌شوند و همچنين در ايجاد شرايط آسايش محيطي نقش بسزايي را ايفا مي‌كنند، اين پژوهش باهدف دستيابي به آسايش حرارتي و كاهش اثرات پديده جزيره گرمايي در فضاهاي باز مجتمع‌هاي مسكوني، به دنبال ارائه الگويي بهينه از نوع و درصد پوشش گياهي مي باشد. در اين راستا راهبرد تركيبي تحقيق بر مبناي تدابير دوگانه استدلال منطقي و سنجش نرم‌افزاري (نسخه ENVI-met 4 Basic) به تحليل و مقايسه شش الگو متفاوت پوشش گياهي در پنج نقطه مختلف سايت مجتمع گلدشت شيراز پرداخته است. معيارهاي موردسنجش عبارتند از: متغيرهاي اصلي آسايش حرارتي بيروني نظير، دماي هوا، رطوبت نسبي و جريان هوا. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه نوع درخت برگ‌ريز با در نظر گرفتن شاخص تراكم و سطح برگ از يك‌سو، فرم تاج درختان و ارتفاع ساقه از سويي ديگر در آسايش حرارتي بيروني به‌صورت چشمگيري مؤثر مي‌باشند، علاوه بر اين، طرح كاشت درختان با توجّه به زاويه قرارگيري معابر براي بهبود سايه‌اندازي و هدايت جريان هوا مي‌بايست موردتوجّه طراحان قرار گيرد.