اندازه شهر و ميزان گرايش به رفتارهاي ونداليستي در ايران (مطالعه موردي: شهرهاي شيراز، جهرم و سروستان)

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه اندازه شهر و ميزان گرايش به رفتارهاي ونداليستي در شهرهاي ايران صورت پذيرفته و در آن از روش اسنادي و پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق 3 شهر استان فارس (كلانشهر شيراز، شهر مياني جهرم و شهر كوچك سروستان) بر اساس آمار مركز آمار ايران در سال 1390 مي باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران به ترتيب براي شهرهاي شيراز، جهرم و سروستان عدد 384، 383 و 380 محاسبه شده است. پس از گردآوري اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه خودساخته و پردازش داده‌ها با نرم افزار SPSS، با توجه به سطح سنجش متغيرها از روش‌هاي آماري توصيفي و آماره‌هاي استنباطي (كاي اسكوار، اسپيرمن، كروسكال واليس و دبليو كندال) استفاده شده است. نتايج آزمون كاي اسكوار نشان مي‌دهد كه ميزان گرايش به رفتارهاي ونداليستي در شهرهاي ايران مناسب نمي باشد. نتايج آزمون اسپيرمن نشان مي‌دهد كه بين ميزان محروميت از خدمات شهري و گرايش به رفتارهاي ونداليستي رابطه معني داري وجود دارد. نتايج آزمون كروسكال واليس بيانگر تفاوت معني دار در ميزان گرايش به رفتارهاي ونداليستي در شهرها با اندازه هاي مختلف مي باشد. طبق نتايج به دست آمده از آزمون رتبه هاي دبليو كندال، مشخص گرديد كه ميانگين رتبه ميزان گرايش به رفتارهاي ونداليستي در شهر سروستان (2.23) بيشتر از شهرهاي جهرم (2.22) و شيراز (1.55) مي باشد.