بررسي مولفه هاي سنجش كيفيت شهرك هاي مسكوني مطالعه موردي شهرك اميد

انسانها زندگي به صورت گروهي را تا آنجا كه به حريم خصوصي لطمه وارد نكند دوست دارند. آنچه مي بايست در طراحي فضاهاي مسكوني در نظر گرفته شود به كارگيري معيارهايي است كه شرايط محيط زندگي را براي افراد و ساكنين مجتمع مطلوب نموده و كيفيت آن فضاها را افزايش مي دهد. هدف از اين تحقيق بررسي مولفه‌هاي سنجش كيفيت در شهرك هاي مسكوني است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي پيمايشي مي باشد و از فن پرسشنامه به جهت بدست آوردن داده هاي ميداني استفاده گرديده است. هم چنين محدوده مورد مطالعه در اين تحقيق، شهرك اميد شهر تهران مي باشد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه مولفه ي بصري، ادراكي، اقتصادي، اجتماعي و زماني با ميانگين بالاي3 در شهرك اميد موثر بوده است و مولفه ي اجتماعي با ميانگين پائين تر از 3 تاثيرگذار نبوده است. هم چنين بيشترين ميزان تاثير سنجش كيفيت با ميانگين 4.28 مربوط به مولفه ي كالبدي مي باشد. به طوري كه اين امر بيانگر مطلوب بودن طراحي و ساخت در مجتمع مسكوني اميد است و نشان ميدهد كه ساكنين مجموعه از محل سكونت خود رضايت دارند.