بررسي ويژگي‌هاي نقوش گچبري سنتي درآثار معماري دوره قاجار (نمونه مورد مطالعه بناي باغ فردوس تهران)

آثار هنر اسلامي داراي تزيينات بسيار زيبايي هستند كه اغلب سراسر سطوح را مي پوشانند. يكي از شيوه هاي تزيين پوشش ديوار بناها در فضاي داخلي كه از دوره اشكانيان در معماري ايران مورد استفاده قرار گرفته گچبري است. تزيينات گچبري دوره اسلامي بر اساس پيشينه هنر گچبري پيش از اسلام در ايران شكل گرفت و سير تكاملي آن در دوره ايلخانيان به اوج رسيد. گچبري سنتي تا دوره صفويه شيوه يكساني را پي گرفت و سپس تحت تأثير هنر گچبري اروپايي تغيير كرد و ويژگي هاي پايدار آن دچار افول شد. اين روند در دوره قاجار به اوج رسيد و تزيينات گچبري از گچبري سنتي فاصله گرفت. مسأله پژوهش حاضر اين است كه نقوش تزييني گچبري بناي باغ فردوس تهران مربوط به دوره قاجار با شيوه هاي گچبري سنتي چه تفاوت هايي دارد؟ روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و تطبيقي است . در اين پژوهش جنبه زيباشناسي و نمادين نقوش مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه در تزيينات گچبري بناي باغ فردوس تهران موضوع، نوع طراحي، ارزش هاي نمادين نقوش و شيوه اجرا از روش سنتي فاصله گرفته ولي در زمينه تركيب بندي از الگوي نقوش متقارن پيروي شده است.