مولفه‌هاي عامل ايجاد سرزندگي ساكنين فضاهاي زيستي

مجموعه هاي زيستي، كانوني مناسب براي ظهور تنوع رفتاري هستند. تراز موفقيت در هر فضاي زيستي را مي توان از ميزان استمرار حضور افراد در آن فضا مورد سنجش قرار داد. از آنجايي كه ميزان سرزندگي افراد با بهبود كيفيت زندگي آن ها رابطه مستقيمي دارد؛ بنابراين پرداختن به اين موضوع از اهميت والايي برخوردار است. با توجه به نظر متخصصين حضور پررنگ انسان ها در هر مكان بيان گر حس سرزندگي و نشاط آن فضا به شمار مي رود. بنابراين سه مؤلفه ي كالبدي، اجتماعي و زيست محيطي از عوامل جذب كننده مخاطبين به فضاهاي زيستي هستند. روش تحقيق در اين مقاله به شيوه فراتحليل كيفي كمي و ابزار تحقيق، نمونه گيري هدفمند با شيوه تحليل آماري داده ها بوده است. يافته هاي تحقيق نشان داده است با بررسي كيفي و كمي موضوعات مطرح شده، در زمينه حس سرزندگي در فضاهاي مسكوني و فراواني هاي متعلقه مي توان؛ به خوبي آسيب شناسي و زمينه يابي لازم براي بهبود كيفيت محيط زندگي به دست مي آيد. براساس تحليل نظرات 12 متخصصين مربوطه، سه مؤلفه كالبدي، مؤلفه اجتماعي و نيز مؤلفه زيست محيطي مؤثرترين مؤلفه ها محسوب مي شوند. نتايج كمي اين تحقيق نشان داده است كه مؤلفه كالبدي 74.42 %، مؤلفه ي اجتماعي 18.16 % و مؤلفه زيست محيطي نزديك به 7.00% در تحقق حس سرزندگي مؤثر بوده اند. دستاورد نهايي اين تحقيق تبيين مدل ارتباطي ميان مؤلفه هاي عامل تحقق سرزندگي براي ساكنين فضاهاي زيستي است. حيطي موثرترين مولفه‌ها محسوب مي‌شوند. نتايج كمي اين تحقيق نشان داده است كه مؤلفه كالبدي 74.42 %، مؤلفه‌ي اجتماعي 18.61 %و مؤلفه زيست محيطي نزديك به 7.00% در تحقق حس سرزندگي موثر بوده‌اند. دستاورد نهايي اين تحقيق تبيين مدل ارتباطي ميان مولفه‌هاي عامل تحقق سرزندگي براي ساكنين فضاهاي زيستي است.