نقش محيط مصنوع در پايداري شهري، با تاكيد ويژه بر بر قابليت پياده مداري در محلات مسكوني، نمونه مورد مطالعه: شهر سنندج.

تحولات اخير در زندگي شهري نظير افزايش روبه رشد وسايل نقليه شخصي و اثرات نامطلوب زيست محيطي، كم تحركي فيزيكي و پيامدهاي ناشي از آن، نگراني جامعه جهاني را نسبت به سلامت شهروندان به عنوان مؤلفه اصلي توسعه پايدار پديد آورده است. هدف اين پژوهش، ارزيابي عيني و ذهني كيفيت هاي پياده مداري محيطي بر فعاليت هاي فيزيكي ساكنان، به ويژه پياده روي به عنوان پايدارترين فرم جابه جايي و حمل ونقل و تبيين رابطه بين اين دو مجموعه از كيفيت ها در چهار محدوده مختلف سنندج است. داده هاي ذهني در رابطه با سطح سلامت، فعاليت هاي فيزيكي و ادراك از محيط محل سكونت با استفاده از پرسشنامه گردآوري شده است. در روش عيني، جمع آوري اطلاعات متناسب با عوامل مورد بررسي، با بهره گيري از سيستم اطلاعات جغرافيايي انجام شد. براي تحليل روابط بين محيط ادراك شده با فعاليت هاي فيزيكي و تعيين روابط بين متغيرها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. داده هاي عيني نيز با استفاده لايه كاربري اراضي و شبكه معابر توسط GIS محاسبه شد. داده هاي به دست آمده در شاخص هاي walkability index و  Smartraq وارد و سطح پياده مداري عيني محيط محدوده ها محاسبه شده است، به اين ترتيب اولويت اعتبار شاخص هاي ذهني و عيني مشخص مي شود. بر اساس امتياز حاصل از داده هاي عيني توسط هر دودسته شاخص هاي پياده مداري هر يك از محدوده ها امتياز بندي شده و تحت عنوان محدوده هاي خيلي پياده مدار تا ضعيف طبقه بندي شده است. در مرحله پاياني پژوهش، با استفاده از تحليل عاملي در نرم افزار Amos روابط و تأثيرگذاري متغيرهاي مورد بررسي مشخص شده است. نتايج اين پژوهش نشان داده كه برخلاف تأثيرپذيري فعاليت هاي فيزيكي از پياده مداري عيني محيط، اين كيفيات ارتباط چشم گيري با فعاليت هاي فيزيكي ساكنان نداشته، بلكه با تأثيرگذاري بر كيفيت هاي ذهني، به عنوان متغير ميانجي، فعاليت هاي فيزيكي را تحت تأثير قرار مي دهد.