بررسي نحوه تجويز انوكساپارين در بيماران سوختگي بستري در يك مركز آموزشي- درماني سوختگي در شمال ايران

Administration of Enoxaparin in Hospitalized Burn Patients in North of Iran

سابقه و هدف: بيماران سوختگي در خطر بالاي حوادث ترومبوآمبولي قرار دارند. بر اساس مطالعات اخير، در اكثر بيماران سوختگي، دوز استاندار انوكساپارين نمي‌تواند در پيشگيري از وقوع حوادث ترومبوآمبولي موثر باشد. هدف از مطالعه گذشته نگر حاضر، بررسي ميزان مطابقت تجويز انوكساپارين جهت پيشگيري از ترومبوز عروقي در بيماران سوختگي با دستورالعمل استاندار مرجع در بيمارستان آموزشي سوختگي زارع شهرستان ساري مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه گذشته نگر، 61 بيمار سوختگي كه در شش ماه دوم سال 1395 در بيمارستان زارع بستري و انوكساپارين دريافت نمودند، وارد مطالعه شدند و دوز تجويزي و مانيتورينگ ها در زمان تجويز انوكساپارين با دستورالعمل استاندار مرجع مقايسه شد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 6/15 ± 37/47 سال و مردان 8/73 درصد از بيماران را تشكيل مي‌دادند. دوز تجويزي در 3/57 درصد با دستورالعمل باليني مطابقت داشت. آنتي فاكتور 10 فعال، در هيچ‌كدام از بيماران با ايندكس توده بدني، خارج از محدوده نرمال ارزيابي نگرديد. شمارش پلاكت در پايه در همه بيماران و در طي مطالعه در 98 درصد بيماران انجام گرفت. تداخل دارويي در كمتر از 10 درصد از بيماران گزارش شد كه با عارضه جانبي همراه نبود. استنتاج: اگرچه در اكثر بيماران سوختگي با ايندكس توده بدني نرمال، دوز تجويز انوكساپارين مطابق با دستورالعمل استاندار بود اما تنظيم دوز در بيماري با ايندكس توده بدني غيرنرمال انجام نمي‌گرفت كه مي‌تواند اين بيماران را در خطر حوادث ترومبوآمبولي و يا خونريزي قرار دهد.

Background and purpose: Burn patients are at high risk for thromboembolic events. According to recent studies, in most burn patients, standard dosage of enoxaparin cannot be effective in preventing thromboembolic events. The aim of this retrospective study was to evaluate the compliance of enoxaparin for the prevention of thromboembolic events in burn patients with the standard guidelines for management of burn in Sari Zare Hospital, Iran. Materials and methods: In this study, we reviewed the medical records of 61 burn patients admitted to Sari Zare Hospital for six consecutive months (2016) who had received enoxaparin. Prescribed dose and monitoring at the time of administration of enoxaparin were compared with standard guidelines for management of burn. Results: The mean age of patients was 47.37±15.6 and they were mainly male (73.8%). All patients received enoxaparin subcutaneously for prevention of thromboembolic events. Prophylactic dose was in accordance with recommended dose in 57.3% of the patients. Active anti-factor was not evaluated in any of the patients with body mass index (BMI) outside the normal range. The Platelet count was evaluated in all patients at the beginning and in 98% during the treatment. Drug interactions were reported in less than 10% of the patients with no side effects. Conclusion: In most burn patients with normal BMI, the administered dose of prophylactic enoxaparin was not in accordance with the recommended dose. In patients out of normal range, the dose was not adjusted based on BMI. This could increase the risk of thromboembolic events or bleeding in these patients.