بررسي تاثير فرايند مديريت استعداد بر انگيزش كاركنان

تحقيق حاضر به دنبال شناسايي تاثير مديريت استعداد بر انگيزش كاركنان مورد مطالعه علوم انتظامي و مطالعات اجتماعي ناجا بوده و اينكه مديريت استعداد به چه ميزان در افزايش انگيزش كاركنان اين پژوهشگاه موثر است؟ مدل مفهومي ارائه شده در اين تحقيق در خصوص مديريت استعداد برگرفته از مدل ارزشها و شايستگي هاي فيليپس و روپر (2009) و براي انگيزش كاركنان از نظريه هاي تركيبي استفاده شده است. روش انجام تحقيق، توصيفي پيمايشي و از نوع ميداني بوده كه با استفاده از ابزار پرسشنامه به گردآوري اطلاعات پرداخته است. روايي تحقيق با استفاده از اعتبار صوري و نظر خبرگان، مورد تاييد واقع شد. پايايي تحقيق نيز با استفاده از مقدار آلفاي كرونباخ به ميزان 0.8 بوده كه بيانگر پايايي بسيار قوي و مناسب براي متغيرهاي مفهومي تحقيق به حساب مي آيد. جامعه آماري تحقيق به صورت تمام شمار مي باشد. در تجزيه و تحليل از آزمون هاي پارامتري و از آزمون رگرسيون خطي استفاده شده است. نتايج يافته ها نشان داده كه بيشترين تاثير مديريت استعداد در فرايند انتخاب استعدادها به ميزان 33 درصد و توسعه اين استعدادهاي منتخب به ميزان 48 درصد، انگيزش كاركنان مورد مطالعه را افزايش مي دهد. به طوري كه ساير فرايندها شامل: جذب و شناسايي، به كارگيري و حفظ و نگهداري استعدادهاي كاركنان در اين پژوهشگاه، چندان مؤثر نيست. لذا با توجه به نتايج يافته ها، بهتر است كه در فرايند انتخاب استعدادهاي كاركنان مورد مطالعه و توسعه اين استعدادها متمركز و سرمايه گذاري شود.