كاربرد رويكرد خط‌مشي‎گذاري تعاملي در تدوين الگوي مبارزه با پول‎شويي

هدف: نظريه خط‌مشي‌گذاري تعاملي از جديدترين نظريه‌هاي مطرح در دانش خط‌مشي‌گذاري عمومي است. خط‌مشي‌گذاري تعاملي فرايندي است كه به‌موجب آن گروه‌هاي متعددي فعالانه نقش ايفا مي‌كنند و به‎طور مشترك به يك تصميم مي‌رسند. با توجه به وضعيت فرايند خط‌مشي‌گذاري در جمهوري اسلامي ايران، نياز به چنين سازوكار‌هايي دوچندان است تا بتوان با پديده‌هاي شومي همچون پول‎شويي مقابله كرد. پول‎شويي از مصاديق بسيار مهم فساد اداري است كه در اغلب كشورهاي دنيا صورت مي‌گيرد. هدف پژوهش حاضر استفاده از رويكرد خط‌مشي‎گذاري تعاملي در تدوين الگوي مبارزه با پول‎شويي است كه به‎طور خاص در سيستم بانكداري جمهوري اسلامي ايران تدوين مي‎شود. روش: روش تحقيق، تركيبي يا آميخته (شامل دو مطالعه كيفي ـ كمي) است كه با استفاده از رويكرد متوالي اكتشافي، ابتدا به تحليل داده‌هاي كيفي با استفاده از روش تحليل مضمون مي‎پردازد و پس از آن، داده‌هاي كمي را جمع‌آوري و تحليل مي‌كند. يافته‎ها: با بررسي مصاحبه‌ها و ادبيات داخلي و بين‌المللي، 285 شاخص استخراج شد كه از ميان اين شاخص‌ها، 59 مضمون اساسي، 16 مضمون سازمان‎دهنده و 5 مضمون فراگير شناسايي شد. نتيجه‎گيري: كاربرد رويكرد خط‌مشي‎گذاري تعاملي در تدوين الگوي مبارزه با پول‎شويي، فراهم‌كننده تدابير مشاركت‎جويانه و مديريتي‌اي است كه با اشراف اطلاعاتي و بهره‎مندي از مشاركت‌هاي تعاملانه بازيگران مؤثر، مي‌تواند در مبارزه با پول‎شويي مثمرثمر باشد.