گذر از سياق بيناشخصي دليل به دروني‌گرايي: نكاتي انتقادي

كيت مانه در مقالۀ «دروني‌گرايي دربارۀ دليل: غم‌انگيز اما صادق؟» (2014) طرحي براي دفاع از دروني‌گرايي دربارۀ دليلِ هنجاريِ عمل پيش مي‌نهد. به نظر او، بايد به سرشت بيناشخصي دليل نظر كنيم تا در يابيم دلايل محدود به وضع روانشناختي فاعل هستند. با اين وصف، دلايل آن ملاحظاتي هستند كه فاعلِ آرماني در فرايند دليل‌آوريِ آرماني با فاعل به آنها اشاره كند. ايدۀ مانه اين است كه اگر اين شرط برقرار باشد، چالشي براي بيروني‌گرايي و زمينه‌اي براي دفاع از دروني‌گرايي فراهم است. در مقابل، در اين مقاله به يكي از ابهام‌هاي فرايند دليل‌آوريِ آرماني اشاره مي‌كنيم، يعني آرماني‌بودن يا نبودن زمان ِ اين فرايند. استدلال مي‌كنيم كه آرماني در نظر گرفتن زمان ترجيح دارد و اين مانعي براي استدلال مانه است.