مديريت ريسك در بزهكاري اطفال

نظام حقوقي پيشگيري از بزهكاري در زمينه بزهكاري اطفال سال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ها ست كه مورد توجه جدي بسياري از حقوقدانان و سيستم ‌هاي سياست جنايي كشور ‌ها واقع‌شده است. پيشگيري از بزهكاري با طي مسير پر نشيب و فراز خود از تمامي سيستم هاي جنايي و نظريه‌پردازي‌ هاي جرم‏شناسان، به بررسي دقيق مؤلفه‌هاي مؤثر بر ارتكاب بزه در بزهكاران براي كاهش  يا ريشه‌كني بزهكاري در جوامع رسيده است. اين كه وضعيت بزهكاري اطفال در جوامع نشانگر آينده جامعه مذكور است، منجر به تولد نظريه جديد با عنوان »مديريت ريسك در بزهكاري اطفال«شده است. نگاهي جديد به كاهش بزهكاري و درنهايت كاهش جرم از جوامع، نيازمند توجه به بزهكاري اطفال به‌عنوان ريشه‌اي ‌ترين و اصولي‌ترين روش است كه با توجه به عدم مسؤوليت كيفري اطفال در جرايم،  براي دستيابي به عدالت، پلي به سياست‌هاي نوين «گروه‌محور» مي‌زنيم و در جهت حذف بزهكاري از جامعه بر محور«مديريت ريسك» به‌عنوان «مديريت امنيت» با اثرگذاري بر خفيف‌ترين شكل بزه در حوزه بزهكاري، براي دستيابي به جامعه ريسك مدار به ارائه راهكار هاي بنيادي و غيركيفري خواهيم پرداخت. در خصوص بزهكاري در حوزه اطفال، بهترين انتخاب يكي از روش‌هاي پيشگيري زودرس است كه مي تواند به عنوان تخصصي‏ترين روش پيشگيري قبل از وقوع جرم در گروه اطفال محسوب گردد. پيشگيري «رشد مدار» با پيش‏رسي غير كيفري موجب حذف و كاهش چشمگير بزهكاري در حوزه اطفال مي‌شود.