پيشگيري رشد مدار از جرم درپرتو تئوري هاي نوين زيستي

در اواخر قرن 19 ميلادي و اوايل قرن 20 ميلادي تلاش‌هاي جرم‏شناسانه براي جلوگيري از جرم يا كاهش آن بر پايه علل زيست‏شناسانه متمركز بود. بسياري از اين راهبردها شامل پيشنهادهاي اصلاح نژادي بودند كه امروزه غيراخلاقي و سرزنش‏پذير تلقي مي‌شوند. جرم‌شناسي زيست‏شناسانه و سياست‌هاي كنترل جرم با پيچيدگي و توجه نوين به اهميت زمينه‌هاي اجتماعي بازتوليد شدند. علاوه بر اين، پيشگيري رُشد‏َمَدار، با توجه ويژه ‌بر عوامل خطر زيست‏شناسانه در مراحل اوليه زندگي به‌خصوص در محيط خانواده به‌عنوان اولين محيط سازنده شخصيت رواني ـ اجتماعي، در جرم‌شناسي بسيار مؤثر واقع شد. اين مقاله به بررسي رابطه زيست‌شناسي با پيشگيري‌هاي امروزي مي‌پردازد. ما در اين مقاله به روش تحليلي ـ توصيفي به بازبيني روايت نظري و عملي ادبيات زيست‌شناسي و پيشگيري رشد‏مدار مي‌پردازيم. برنامه‌هاي پيشگيرانه رشد‏مدار زيادي وجود دارد كه به عوامل خطر بزهكاري مزمن در نوجوانان و خردسالان ازجمله پايين بودن سن، مجرد بودن، بيكار بودن مي‌پردازد. اين برنامه‌ها در خانواده‌ها، مدارس، جوامع مدني يافت مي‌شوند. شواهد و مدارك حاكي از آن است كه اين برنامه‌ها مي‌توانند ارتكاب جرم را كاهش دهند و از اين طريق علاوه بر ذخيره منابع مالي عظيم در راه مبارزه با بزهكاري، افرادي متعهد و كارآمد در راستاي توسعه پايدار كشور ارائه دهند.