روند تكاملي خطو‌ط ساحلي استان هرمزگان از هولوسن مياني

منطقه ساحلي استان هرمزگان، جايگاه شكل‌گيري بيش از 12 سري سواحل پسرونده است. هدف اين تحقيق، دستيابي به روند تكاملي خطوط ساحلي در سواحل استان هرمزگان، از هولوسن مياني است. از اينرو از متدولوژي فراگير شامل پهنه‌بندي خطوط ساحلي ديرينه، پيمايش‌هاي ميداني و سن‌سنجي به روش كربن‌14 استفاده شد. نتايج نشان از وجود يك سطح پيشروي (TS) و سري رخنمون سطحي افق‌هاي افت تراز دريا (FSST) در هر يك از مناطق شناسايي شده دارد. نمونه‌هاي فسيل برجاي از مناطق كريان و بند معلم جهت سن‌سنجي به روش كربن14 انتخاب و به‌دقت مساحي و آناليز شدند. سن مطلق خطوط ساحلي ديرينه S4, S24 (منطقه كريان) و B1 (منطقه بند معلم) به ترتيب 4329±64 BP، 1787±43 BP و 1306±14 BP بدست آمد. اين خطوط ساحلي در تراز ارتفاعي 10.21، 5.58 و 3.76 متر از سطح دريا و در فواصل 4570، 500 و 244 متري از نوار ساحلي كنوني واقع شده‌اند. بر اين اساس، روند نسبي توسعه سواحل پسرونده از S24، S4 وB1 به ترتيب1.05 ، 0.28 و 0.186 متر در سال بدست آمد. نتايج نشان از تشكيل اين سواحل پسرونده در محيط رسوبي ساحلي آواري داشته كه شرايط تكتونيكي، هيدروديناميكي و بودجه رسوب آنها از 4000 تا 2000 سال گذشته ثابت بوده است.