مسير ميانجي هوش تعامل گرا به علايق شغلي دانش‌آموزان دبيرستاني از طريق پيشرفت تحصيلي در درس‌هاي خاص

هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطه گري پيشرفت تحصيلي در دروس‌ خاص در رابطه ي بين هوش تعامل گرا و علايق شغلي دانش‌آموزان است.روش:پژوهش حاضر از نظر هدف، بنيادي و به لحاظ شيوه‌ي گردآوري داده ها، توصيفي از نوع همبستگي (تحليل مسير) بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش‌آموزان دبيرستاني رشته‌هاي رياضي، تجربي و انساني شهر اروميه در سال تحصيلي 95-1394 بودند. 370 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و به مقياس هوش تعامل گرا گاردنر و مقياس علايق شغلي هالند پاسخ دادند. همچنين ميانگين دروس‌ اصلي رشته‌هاي رياضي، تجربي و انساني به عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. داده‌ها با روش‌ همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري از نوع تحليل مسير تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد هوش تعامل گرا اثر غيرمستقيم مثبت و معناداري از طريق پيشرفت تحصيلي در دروس‌ رياضي، فيزيك، شيمي و زيست‌شناسي بر همه ابعاد علايق شغلي داشت. علاوه بر آن هوش تعامل گرا اثر غيرمستقيم منفي و معناداري از طريق پيشرفت تحصيلي در دروس‌ معارف اسلامي، عربي، زبان انگليسي و ادبيات فارسي بر ابعاد علايق شغلي اجتماعي، متهورانه و قراردادي علايق شغلي داشت. همجنين هوش تعامل گرا اثر مستقيم مثبت و معنادار بر پيشرفت تحصيلي در دروس‌ خاص دارد. پيشرفت تحصيلي در دروس‌ رياضي، فيزيك، شيمي و زيست‌شناسي اثر مستقيم مثبت و معنادار بر همه ابعاد علايق شغلي (شامل واقع‌گرا، اجتماعي، جستجوگر، متهورانه، هنرمندانه و قرارداري) داشت. پيشرفت تحصيلي در دروس‌ معارف اسلامي، عربي، زبان انگليسي و ادبيات فارسي اثر مستقيم منفي و معنادار بر ابعاد علايق شغلي اجتماعي، متهورانه و قراردادي داشت. نتيجه‌گيري:نتايج بر نقش واسطه گري پيشرفت تحصيلي در دروس‌ خاص در رابطه ي بين هوش تعامل گرا و علايق شغلي دانش‌آموزان تاكيد دارد.