طراحي و آزمودن الگويي از برخي پيشايندهاي شخصيتي و سازماني رفتارهاي شغلي پويا با نقش ميانجي‌گر حالت‌هاي انگيزشي پويا كاركنان شركت ملي حفاري ايران

هدف پژوهش حاضر، طراحي و آزمودن الگويي از برخي پيشايندهاي شخصتي(شخصيت پويا، جهت‌گيري هدف يادگيري، باز بودن به تجربه) و سازماني (رهبري تحولي و جو روان‌شناختي)، رفتارهاي شغلي پويا با توجه به نقش ميانجي‌گر حالت‌هاي انگيزشي پوياي علت يابي (انگيزش دروني)، توانستن(خودكارآمدي و توانمندسازي روانشناختي) و نيروبخشي( عواطف مثبت) بود. جامعه‌ي پژوهش شامل تمام كاركنان شركت ملي حفاري ايران در سال 1395 بوده است. جهت آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، نمونه‌اي شامل 420 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب گرديد. ابزارهاي پژوهش جهت گردآوري داده‌ها، شامل پرسش‌نامه‌هاي شخصيت پويا (سيبرت و همكاران، 1999)، جهت‌گيري هدف يادگيري (باتون و همكاران، 1996)، باز بودن به تجربه (مك‌كري و كاستا، 1992)، رهبري تحولي (كارلس و همكاران، 2000)، جو روان‌شناختي (كويز و ديكوتيز، 1991)، خودكارآمدي (ريگوتي و همكاران، 2008)، توانمندسازي روان‌شناختي (اسپريتزر، 1995)، انگيزش شغلي (بليس، 1994)، عواطف مثبت (واتسون و همكاران، 2008) و رفتار شغلي پويا (پاركر و كالينز، 2010) بودند. براي تحليل داده ها از روش مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS22 استفاده شده است. بر اساس نتايج، مدل نهايي از برازش مطلوبي برخوردار است. همچنين، نتايج نشان دادند كه حالت‌هاي انگيزشي پويا ميانجي‌گر رابطه‌ي پشايندها با رفتارهاي شغلي پويا مي‌باشد. بر اساس نتايج به دست آمده، براي گسترش و بهبود رفتارهاي شغلي پويا در سازمان‌ها، پيشنهاد مي‌شود تا سازمان‌ها يك جو روان‌شناختي مناسب و سبك رهبري تحولي را در سازمان حاكم كنند. علاوه بر آن، تقويت جهت‌گيري هدف يادگيري و خودكارآمدي و نيز انگيزش دروني مي‌تواند رفتار شغلي پويا در كاركنان را افزايش دهد.