بهينه‌سازي توزيع هوا در شبكه تهويه با به‌كارگيري روش الگوريتم ژنتيك (مطالعه موردي: معدن زغال‌سنگ كلاريز شرقي)

ددر اين تحقيق بهينه‌سازي توزيع هوا در معدن زغالسنگ كلاريز شرقي با به‌كارگيري الگوريتم ژنتيك براي جستجوي مقادير بهينه تخصيص بادبزن‌ها، افت فشار در‌هاي تنظيم‌كننده و شدت‌جريان‌ هر يك از شاخه‌هاي شبكه تهويه انجام گرفته است. با توجه به مدلسازي شبكه موجود معدن با نرم افزار ونت‌سيم، شدت جريان هوا در تعدادي از شاخه‌ها كمتر از حد مورد نياز برآورد شده‌است. بهينه‌سازي توزيع هوا در دو حالت مجزا شامل شرايط فعلي شبكه و نيز رعايت حداقل شدت جريان هوا در كليه شاخه‌ها انجام گرفته‌است. نوع جريان نيمه‌كنترل‌شده نوع دوم فرض شد و كدنويسي در نرم‌افزار متلب، بر مبناي كمينه‌سازي انرژي مصرفي، اعمال محدوديت‌هاي قوانين شدت‌جريان و افت فشار كرشهف، به صورت توابع جريمه انجام گرفته‌است. در حالت اول بدون اعمال حداقل شدت جريان، مصرف انرژي كاهش يافت. در حالت دوم مقدار مصرف انرژي به 13696 وات و شدت جريان به 32 مترمكعب در ثانيه به دليل هوارساني به بيش از 22 شاخه معدن افزايش يافته است. تامين هوا و جبران افت فشار شبكه بسته به شرايط، با تركيب سري و موازي دو بادبزن VTS11 موجود معدن انجام مي‌گيرد. بررسي تاثير مقادير پارامترهاي الگوريتم ژنتيك بر دستيابي به پاسخ بهينه نشانگر افزايش احتمال دستيابي به جواب بهينه با افزايش تعداد جمعيت است. افزايش ضرايب پيوند و جهش موجب كاهش دقت محاسبات و افزايش زمان اجرا گرديده استد.