تأثير انعطاف‌پذيري منابع انساني بر دوسوتواني سازماني در يگان‌هاي نظامي

در دهه‌هاي اخير، تلاطم و تغييرات پيچيده محيطي، سازمان‌هاي نظامي را ملزم به تمركز بر مفهوم دوسوتواني سازماني در قالب مفهومي گسترده‌تر از حوزه كسب‌وكار نموده است. موضوعي كه در نهادينه‌سازي و گسترش آن منابع انساني منعطف نقش اساسي ايفا مي‌كنند. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير انعطاف‌پذيري منابع انساني بر دوسوتواني سازماني در يگان‌هاي نظامي انجام‌شده است. اين تحقيق از حيث هدف، يك تحقيق كاربردي و از جهت روش تحليل داده‌ها از نوع همبستگي و مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري است. جامعه آماري دربرگيرنده كليه فرماندهان، مديران ارشد دو يگان نظامي منتخب به تعداد 63 نفر است. پس از متناسب‌سازي پرسشنامه‌هاي انعطاف‌پذيري منابع انساني رايت و اسنل و دوسوتواني سازماني جانسن بر اساس مأموريت‌ها و اهداف جامعه آماري و نيز نظريات خبرگان دانشگاهي و كارشناسان حوزه دفاعي از آن‌ها جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده گرديد. روايي پرسشنامه‌ها بر اساس نظرات خبرگان و اساتيد دانشگاهي (روايي صوري) و پايايي آن‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه انعطاف‌پذيري منابع انساني بر دوسوتواني سازماني تأثير مثبت و معناداري دارد.