تحليل و ارزيابي تأثير خشم راننده بر شدت تصادفات

تصادفات ترافيكي يك عامل اصلي مرگ و مير در كشورهاي در حال توسعه از جمله كشور ايران است. امروزه اين موضوع به يكي از مسائل مهم پيش روي مهندسان ترافيك و مديران برنامه ريزي حمل و نقل تبديل شده است عامل انساني تأثيرگذارترين عامل در تعيين سطح ايمني ترافيك جاده اي از ميان عوامل سه گانه محيط، وسيله نقليه و انسان است. شرايط راننده مانند شرايط رواني، اخلاقي و سطح خطرپذيري از جمله مواردي هستند كه در امر رانندگي بطور مستقيم تأثيرگذار است. اين امور متغير بوده و قابليت پيش‌بيني كمي دارند و ممكن است منجر به ايجاد شرايط نا ايمن گردند. سطح خطر پذيري در رانندگان يكي از فاكتورهاي مهم عامل انساني در رانندگي و تأثيرگذار در ايمني ترافيك است. در سال هاي اخير مطالعه ي ارتباط ميان رفتار رانندگان بر اساس ويژگي هاي شخصيتي با استفاده از برداشت هاي ميداني و پرسشنامه هاي خود اظهاري سهم بسزايي در مطالعات ايمني ترافيك داشته است. در اين مطالعه ميزان خشم راننده در رفتار ترافيكي نمونه اي از رانندگان تهراني و ارتباط آن با ايمني و تصادفات ترافيكي مورد بررسي قرار گرفته است كه تاكنون كمتر مورد توجه قرار گرفته است. تحليل همبستگي، ارتباط معناداري ميان سن و سنوات رانندگي رانندگان با برخي از عامل‌هاي مقياس خشم و همچنين ميان  ميزان خشم راننده در موقعيت هاي ترافيكي مختلف با درگيري در تصادفات ترافيكي نشان مي‌دهد. مقايسه نتايج مطالعه انجام شده با ساير كشورها حاكي از آن است كه ميزان خشم رانندگان ايراني نسبت به رانندگان هندي(به عنوان يك كشور آسيايي) كمتر و نسبت به رانندگان اروپايي بيشتر است. براساس اين نتايج تقويت فرهنگسازي در زمينه كنترل خشم رانندگان مي‌تواند اثر قابل توجهي در كاهش شدت تصادفات دارد.