ارزيابي رضايتمندي شهروندان از طراحي و جانمايي ايستگاه هاي مترو، نمونه مطالعه: ايستگاه دانشگاه علم و صنعت خط 2 مترو تهران

امروزه توسعه كمي و كيفي شبكه مترو در كلانشهرها به عنوان يكي از راهبردهاي اصلي در مديريت شهري تلقي مي شود. ليكن در كنار توسعه شبكه مترو بايد به نيازمندي ها و توقعات مردم نيز توجه داشت تا از طريق افزايش رضايتمندي مردم، سهم استفاده از شبكه مترو نسبت به خودروهاي شخصي افزايش يابد. توسعه زيرساخت ها در كنار برنامه ريزي مناسب است كه معني پيدا خواهد كرد. عدم كيفيت مطلوب سفرها در حمل و نقل عمومي، آسايش رواني را از شهروندان سلب خواهد كرد و زمينه نارضايتي شهروندان را فراهم مي سازد كه نهايتا به كاهش استفاده از سيستم حمل و نقل عمومي منجر خواهد شد. بنابراين در پژوهش حاضر با روش تحليلي تفسيري به استخراج شاخص هاي ارزيابي كيفيت و جانمايي ايستگاه هاي مترو از منابع داخلي و خارجي پرداخته شده و پرسشنامه اي بر اساس طيف ليكرت تنظيم شده است. در ادامه، 150 پرسشنامه به كمك مردم حاضر در ايستگاه مترو دانشگاه علم و صنعت تكميل و با مدل تحليل عاملي اكتشافي و رگرسيون چندمتغيره خطي تحليل شده اند. نتايج نشان مي دهند عوامل اصلي تبيين كننده كيفيت ايستگاههاي مترو به ترتيب شامل «دسترسي»، «زيبايي شناسي»، «تسهيلات رفاهي اوليه»، «موقعيت استقرار»، «تسهيلات رفاهي ثانويه» و «نگهداري و مراقبت» است. همچنين بر اساس نتايج تفصيلي تر، اقدامات داراي اولويت براي افزايش رضايتمندي مردم از ايستگاه مترو دانشگاه علم و صنعت مربوط به «پاركينگ دوچرخه و موتورسيكلت»، «رنگ و تصاوير ديواري» و «دسترسي و حركت معلولين و ناتوانان جسمي» است.