ايمن سازي تردد دانش آموزان با اجراي اقدامات ترافيكي ( مطالعه موردي: بابل)

در اين پژوهش ايمني عبور دانش آموزان از عرض خيابان از طريق كاهش سرعت وسائل نقليه مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور، دو طرح خط كشي به عنوان ابزار ترافيكي در نزديكي يكي از مدارس شهرستان بابل در استان مازندران اجرا شد. مطالعات قبل و بعد سرعت ها نشان داد كه اجراي خط كشي و گذرگاه عبور عابرين در مسير (طرح اول) منجر به كاهش سرعت ميانگين تمامي وسائل نقليه به ميزان 3.66 كيلومتر بر ساعت شده است در حالي‌كه ميزان كاهش سرعت ميانگين براي طرح دوم (نوشتار پيش آگاهي مدرسه بر روي روسازي) مقدار 5.26 كيلومتر بر ساعت گزارش شده است. ميزان كاهش سرعت 85 درصدي تمامي وسائل نقليه با اجراي طرح اول 3.36 كيلومتر بر ساعت كاهش يافت، اما كاهش 6.86 كيلومتربرساعت براي سرعت 85درصدي وسائل نقليه پس از اجراي طرح دوم، بيانگر تاثير بيشتر اجراي اين طرح بود. همچنين مقادير كاهش سرعت ها به تفكيك جنسيت رانندگان متفاوت بود. براي رانندگان مرد، كاهش سرعت متوسط بعد از طرح هاي اول و دوم به ترتيب برابر است با 3.97 و 5.27 كيلومتر بر ساعت، در حاليكه اين مقادير براي رانندگان زن 3.78 و 6.21 كيلومتر بر ساعت گزارش شد.