نقش ميانجي دلبستگي شغلي كاركنان در تأثير رهبري اصيل بر كاهش بدبيني سازماني

بدبيني سازماني به عنوان يكي از مشكلات سازمان‌هاي معاصر داراي آثار منفي فردي و سازماني گوناگوني است. با توجه به نقش مهم رهبري در سازمان‌ها هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير رهبري اصيل بر كاهش بدبيني سازماني با توجه به متغير ميانجي افزايش دلبستگي شغلي است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نظر نحوه اجرا، توصيفي- همبستگي است كه در آن از ابزار پرسشنامه براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان حوزه ستادي وزارت نفت مي‌باشند كه تعداد آن‌ها 840 نفر است كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان تعداد 260 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني است. براي بررسي روايي ابزار سنجش از روايي محتوا و براي بررسي پايايي آن از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. داده‌هاي گردآوري شده توسط نرم‌افزار معادلات ساختاري warpPLS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج بررسي تحليل مسير نشان مي‌دهد رهبري اصيل بر كاهش بدبيني سازماني تأثير مثبت و معناداري دارد و نقش ميانجي‌گري افزايش دلبستگي شغلي نيز تأييد مي‌گردد.