توسعه روابط ريسك لرزه اي براي سيستم هاي پيچيده و تعميم آن به مسائل مواجه با تهديدهاي هوشمند

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در محاسبات متداول ريسك لرزه‌اي عموما ارتباط ميان پارامترهاي اثرگذار به‌صورت زنجيره‌اي ديده مي‌شود. اين نگاه امكان برقراري مستقيم ارتباط ميان حلقه‌هاي غيرمجاور زنجيره پارامترها را سلب مي‌نمايد. تحت قيد مذكور دامنه استفاده از روابط متداول محاسبه ريسك در مجموعه‌هاي پيچيده محدود مي‌شود. در اين تحقيق با بازنويسي روابط محاسبه ريسك لرزه‌اي و ايجاد امكان ارتباط ميان حلقه‌هاي غيرمجاور از پارامترها، امكان افزايش كارايي روابط محاسبه ريسك لرزه‌اي فراهم آمده است. در ادامه با افزودن پارامترهاي هوشمندي به معادلات محاسبه ريسك لرزه‌اي، امكان استفاده از روابط مذكور در برآورد ريسك تهاجم‌هاي هوشمند ايجاد شده است. اين افزايش قابليت با ارائه مثال‌هاي متعدد براي حالات مختلف مواجهه با تهديدهاي هوشمند مورد بررسي قرار گرفته است. در نهايت نحوه تعميم كاربرد چارچوب پيشنهادي براي حالاتي كه پارامترهاي هوشمندي در طول تهاجم به‌صورت ديناميكي تغيير مي‌نمايد تشريح شده است.