تحليل تطبيقي وضعيت نابرابري جنسيتي در كشورهاي شبه‌‌قاره هند

امروزه اين واقعيت پذيرفته شده‌‌است كه اگر زنان از حقوق ابتدايي خود در جامعه محروم باشند، آن جامعه قادر به دستيابي به توسعۀ پايدار نخواهد‌‌بود؛ بنابراين پژوهش حاضر با رويكردي توصيفي تحليلي در پي ‌‌‌‌آن است تا وضعيت نابرابري جنسيتي را در كشورهاي شبه‌‌قاره هند در طول سه دوره (2011، 2012 و 2013) مورد تحليل و ارزيابي قرار دهد. اطلاعات موردنياز پژوهش ازطريق روش اسنادي و استفاده از گزارش‌‌‌‌ جهاني توسعۀ انساني و نابرابري جنسيتي سازمان ملل گردآوري شده‌‌است. نتايج پژوهش از دو جنبه قابل‌‌بررسي است: جنبۀ اول در سطح جهاني بيانگر آن است كه در ميان كشورهاي شبه‌‌‌‌قاره در طول اين سه دوره، هيچ كشوري وضعيت مناسبي ندارد كه اين نشان‌‌‌‌دهندۀ فاصلۀ اين كشور و كشورهاي ديگر با استاندارد‌‌‌‌هاي جهاني است. جنبۀ دوم در سطح منطقه‌‌‌‌اي بيانگر آن است كه در طول اين سه دوره با وجود آنكه همواره كشورهاي شبه‌‌قاره پيشرفت نسبي به‌‌لحاظ GII داشته‌‌‌‌اند؛ اما همواره رتبۀ آن‌‌ها در سطح منطقه تغييري نكرده‌‌است و كشور ميانمار در رتبۀ اول و هند در رتبۀ آخر قرار گرفته‌‌‌‌اند.