آوا و آهنگ قرآن (ظرفيت‌ها و كاركردها)

زبان در اصل و به طور عام داراي ماهيت صوتي است و كاركردهاي آن بيشتر از راه سمعي صورت مي‌گيرد. جنبه صوتي زبان مي‌تواند منشأ مطالعات متعددي باشد. قرآن نيز به عنوان يك زبان خاص داراي آثار و كاركردهاي گوناگوني است كه وابسته به جنبه‌هاي صوتي آن است. نوشتار حاضر، ابتدا مروري بر جنبه‌هاي صوتي زبان به طور عام دارد و از پي آن، زبان قرآن را به صورت خاص از جنبه مزبور مورد توجه قرار مي‌دهد. آوا و آهنگ قرآن، عاملي مستقيم و مؤثر براي آثار و ابعاد تربيتي و هدايتيِ قرآن است و صوت و تلاوت قرآن است كه بر جسم و جان انسان اثري آشكار مي‌گذارد و آن را رنگ الهي مي‌بخشد. اين حالت در صورت صامت قرآن چندان وجود ندارد. در بررسي‌هاي صوتي يك زبان، آهنگ و موسيقي آن زبان و نيز ميزان خلوص آواهاي آن حائز اهميت است و اين امر در مورد زبان قرآن اهميت و ويژگي مضاعف خود را مي‌يابد.