هندسه آوايي تلاوت قرآن

تلاوت قرآن داراي ساختار آوايي با چينش وحياني خاص خود است؛ بدين معنا كه تلاوت مطلوب از مجموعه آواهايي تشكيل شده است كه قاري قرآن ملزم به رعايت آنهاست. اين آواها اگر به صورت صحيح و فصيح ادا نشوند، در شاكله كلي تلاوت اخلال مي‌كند و از عيار آن مي‌كاهد. در اين نوشتار، با استناد به بيان آواشناسان به طور عام و قرائت پژوهان از علماي تجويد و قرائات به طور خاص و با تكيه بر دانش‌هاي آناتومي، آواشناسي و دانش تجويد، ضمن بررسي ساختار آواهاي اصلي و فرعي عربي در تلاوت قرآن كريم، به تحليل ساختار دروني و بيروني آواهاي تلاوت قرآن پرداخته شده است. اندام‌هاي تنفسي، اندام‌‌هاي واك‌ساز، اندام‌هاي آواساز، اندام‌هاي طنين‌ساز و اندام‌هاي شنوايي جزئي از ساختار بيروني و آواهاي «صامت و صائت، فرعي و اصلي، كوتاه و كشيده، مجهور و مهموس، شديدة، مرخوة و متوسطه، و مفخم و مرقق» تشكيل دهنده اضلاع دروني هندسه آوايي تلاوت قرآن معرفي مي‌شوند.