جايگاه روايت شعبه از عاصم نظر مفسرين اماميه

قرائت قرآن، ديرينه‌اي به اندازه‌ي نزول قرآن دارد و علم قرائت برخاسته از اين پيشينه مي‌باشد. اقبال مسلمانان به قرائت عاصم از جهت عالي بودن سند آن باعث شده در تعيين طريق آن يعني ابوبكر بن عياش و حفص بن سليمان دقت بيشتري لحاظ كنند، به ويژه اينكه اختلاف اين دو روايت به حدي است كه هر كدام قرائت جداگانه‌اي به شمار مي‌رود. ايراداتي همانند ضعف در حديث، خطا و اعراض از قرائت عاصم، مهم‌ترين خدشه‌هايي است كه به روايت ابوبكر بن عياش وارد كرده‌اند. اين پژوهش با تحليل ادعاهاي مطرح شده به دفاع از اين روايت پرداخته و شخصيت اخلاقي، اعتقادي و علمي ابوبكر بن عياش را تبيين نموده است. اين روايت تأثير بسزايي در فقه و تفسير دارد. مجمع‌البيان نمونه كاملي است كه طبق اين روايت به تفسير قرآن پرداخته است. در اين نوشتار موارد جالب توجهي از اين روايت كه در تفاسير شيعي وجود داشته، احصا شده تا دليلي بر رواج اين روايت نزد اماميه باشد.