رجوع از وصيت تمليكي در حقوق مدني ايران با مطالعۀ تطبيقي در حقوق مصر و انگليس

صرف‌نظر از اينكه وصيت تمليكي عقد يا ايقاع دانسته شود، قابل رجوع بودن آن از جانب موصي در حقوق اغلب كشورها پذيرفته شده است. اما اينكه آيا موصي مي‌تواند حق رجوع را به‌نحوي از خود اسقاط كند، محل اختلاف است. در حقوق مدني ايران و فقه اماميه اگر چنين شرطي ضمن وصيت صورت گيرد، قطعاً بلااثر است، اما اگر اسقاط اين حق ضمن عقد لازمي شرط شود، بعضي آن را برخلاف شرع و باطل مي‌دانند و بعضي صحيح و لازم‌الوفاء. در حقوق مصر شرط اسقاط اين حق باطل دانسته شده است. در حقوق انگليس نيز چون رجوع را مي‌توان از عناصر ذاتي وصيت محسوب كرد، به‌نظر مي‌رسد سلب آن امكان‌پذير نباشد. اين تحقيق درصدد تبيين اين حق و مطالعۀ تطبيقي آن با حقوق مصر و انگليس جهت اخذ ملاكات مشترك و انتخاب نظري است كه بيشتر با موازين قانوني و فقه اماميه منطبق باشد.