شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر بر افزايش بهره وري كاركنان با استفاده از تكنيك فرايند تحليل شبكه (ANP ) ( مطالعه موردي : سازمان ملي استاندارد ايران )

با توجه به اهميت نيروي انساني به‌عنوان باارزش‌ترين سرمايه شناخته‌شده در هر سازماني، شناخت مؤلفه‌هاي تاثيرگذار بر افزايش بهره وري و بهبود عملكرد آنان نيز داراي اهميت است. اين تحقيق با هدف شناسايي عوامل مؤثر برافزايش بهره‌وري كاركنان در سازمان ملي استاندارد ايران، در راستاي رفع مشكلات و چالش‌هاي پيش روي ارتقاء و بهبود عملكرد كاركنان دارد. در اين تحقيق كاربردي ، براي گردآوري داده‌ها از روش‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني و از ابزار پرسشنامه استفاده‌شده است. جامعه آماري شامل مديران تخصصي و كارشناسان شاغل ستادي در سازمان ملي استاندارد ايران هستند. براي تعيين روايي پرسشنامه‌ها از فرمول لاشه و پايايي آن از آلفاي كرونباخ با كمك نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. با محاسبه نرخ ناسازگاري، مرحله تاييد پرسشنامه هاي مقايسات زوجي (باتوجه به نظرات خبرگان) انجام شده است. براي انجام مقايسات زوجي و رتبه بندي معيارها و زيرمعيارها، از تكنيك فرايند تحليل شبكه (ANP ) در نرم افزار Super Decisions استفاده شده است. باتوجه به نتايج حاصل از تحقيق، از 5 عامل و معيار اصلي (سبك مديريت، ويژگيهاي فردي، عوامل شغلي، ويژگي سازمان و عوامل رفاهي كار)، عوامل رفاهي كار بعنوان مهمترين عامل اصلي در افزايش بهره‌وري كاركنان سازمان ملي استاندارد ايران شناخته شد. سبك مديريت در رتبه دوم، عوامل شغلي در رتبه سوم، ويژگيهاي فردي در رتبه چهارم و ويژگي سازماني در رتبه پنجم قرار گرفته است. از 36 عامل فرعي و زيرمعيار نيز، عامل مناسب بودن سطح حقوق و دستمزد و پرداختي هاي سازمان در رتبه اول، عامل وجود مديري توانا، كارآمد و داراي شايستگي علمي و فني در رتبه دوم، ارتقاء و انتصاب كاركنان براساس شايسته سالاري در رتبه سوم، وجود فرهنگ سالم و سلامت اداري در سازمان در رتبه چهارم و عدم تبعيض و رعايت عدالت بين كاركنان در رتبه پنجم داراي اهميت و 5 اولويت برتر در افزايش بهره وري كاركنان شناخته شده اند.