روابط ساختاري بين مديريت كيفيت جامع و چابكي سازماني با نقش ميانجي يادگيري سازماني

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير مديريت كيفيت جامع بر چابكي سازماني از طريق متغير ميانجي يادگيري سازماني بود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را 290 نفر از مديران شركت هاي كوچك و متوسط شهرك صنعتي مباركه تشكيل مي دادند. حجم نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان و به روش تصادفي ساده، 165 نفر تعيين گرديد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي چابكي سازماني شريفي و ژانگ(1999)، مديريت كيفيت جامع وانيچ چينچاي و ايگل(2011) و يادگيري سازماني نيفه(2001) استفاده شد. روايي پرسشنامه ها با بهره گيري از روايي محتوايي و روايي سازه تأييد شد و پايايي آن ها با روش آلفاي كرونباخ به ترتيب 822/0، 756/0 و 795/0 بدست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها، از مدل يابي معادلات ساختاري به كمك نرم افزار SMARTPLS استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه مديريت كيفيت جامع بر چابكي و يادگيري سازماني تأثير مستقيم و معناداري دارد. همچنين يافته ها نشان داد كه تأثير يادگيري سازماني بر چابكي سازماني مثبت و معنادار مي باشد. علاوه بر اين، يافته ها حاكي از آن است كه مديريت كيفيت جامع بر چابكي سازماني از طريق متغير ميانجي يادگيري سازماني تأثيرگذار است. با توجه به نتايج بدست آمده، مديريت كيفيت جامع و يادگيري سازماني مي توانند در جهت ايجاد و بهبود چابكي در شركت هاي كوچك و متوسط موثر واقع شوند.