مطالعه تطبيقي لغات در نمونه‌هايي از اشعار مولانا،‌ سنايي و عطار

بي‌راه نخواهد بود اگر ادعا شود غير از مولوي و حافظ شاعر ديگري نداريم كه در ميان خانواده‌هاي ايراني، اصناف و طبقات مختلف جامعه، فرهيخته و بي‌سواد، فقيه و عامي، درويش و سلطان و... محبوبيت و نفوذ داشته باشد، تا آنجا كه در خير و شر و در تصميمات مهم زندگي به كلام‌اش تأسي جسته و الگوي رفتاري مي‌گيرند. كلمه، كليد ورود به دنياي شعر شاعر است، كه به اَشكال مختلفي چون تركيب، اصطلاح، اعلام، تلميح و كاربردهاي مجازي جلوه مي‌كند؛ به رغم اهميت بسزايي كه در درك شعر دارد، هنوز به شكلي منظم و با رعايت اصول مدخل‌نويسي در يك كتاب جمع آوري و معني نشده است. اين مقاله اولين تلاش در اين راستا مي‌باشد كه به روش كتابخانه‌اي و از طريق فيش برداري، مراجعه به شروح و تفاسير معتبر و فرهنگ‌هاي لغت و اصطلاحات قديم و جديد، تقديم خوانندگان مي‌گردد. ويژگي اين رساله، «بيت محور» بودن معاني لغات و تركيبات است، بدين معني كه هدف، تدوين يك فرهنگ لغت نبوده، بلكه غرض اصلي رفع مشكلات ابيات «مثنوي» مولوي دفتر اول بوده، بدين لحاظ از ميان معاني متعدد و متفاوت براي يك لغت در فرهنگ‌هاي لغات و اصطلاحات، تنها معنايي كه به كار بيت مي‌آيد و مناسب محور عمودي و افقي بيت است، ضبط گرديده است.