فضاي كالبدي به مثابه برنامه درسي(پرورش خلاقيت كودكان در محيط مدرسه)

هدف از نوشتار حاضر ارائه اصول و معيارهايي براي پرورش خلاقيت هاي محيطي كودكان به كمك طراحي معماري و منظر مدارس است. به اين منظور روش تحقيق تحليل محتواي متون در حوزه طراحي معماري و روانشناسي رشد و تحليل معماري رايج در مدارس ابتدايي كشور مورد استفاده قرار گرفته است. يافته تحقيق با تاكيد بر نگرش آموزش خلاق به عنوان يك هدف بنيادين، معيارهاي 1) دسترس پذيري و نظم پذيري، 2) جذابيت و شگفت انگيزي 3) شايستگي و پاسخگويي، 4) آسايش و ايمني، 5)طبيعت گرايي و منظره پردازي 6)سادگي وخوانايي را براي طراحي مدارس و مناظر بيروني آن مطرح مي سازد. نتيجه تحقيق حاكي از آن است كه طرح محوطه سازي حياط، معماري وجزئيات كف ها، جداره ها و ديوارهاي كلاس ها، راهرو ها، سالن ها، مبلمان داخلي و بهره گيري از عناصر كمك آموزشي به صورت متنوع، انعطاف پذير و نظارت پذير مي توانند جشنواره اي از كنجكاوي، تخيل، تجسم، بازي سازي و در نهايت بروز خلاقيت كودكان پديد آورند. همچنين مشاركت مستقيم كودكان در خلق و بهره برداري از يك فضاي جمعي چند عملكردي و مجهز به فناوري هاي نوين ديجيتالي، علاوه بر بسترسازي حضور و تعامل فعال در محيط مدرسه، امكان رشد جسمي، ذهني، اجتماعي و پرورش خلاقيت هاي محيطي آنان را تقويت مي نمايد.