رابطه عدالت سازماني ادراك ‌شده و رعايت حريم شخصي با نقش تعديل‌ گر مؤلفه‌هاي بازدارندگي

مقدمه: حفظ حريم بيماران و خانواده هاي آنها توسط كادر درمان در بيمارستانهاي روانپزشكي، از اهميت بالايي برخوردار است؛ چرا كه افشاي اطلاعات آنها ميتواند وجهه اجتماعي بيمارستانها را مخدوش كند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه عدالت سازماني ادراك شده و رعايت حريم شخصي با نقش تعديلگر مؤلفههاي بازدارندگي انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- همبستگي و جامعه آماري آن متشكل از 445 نفر از كادر درمان بيمارستانهاي روانپزشكي شهر اصفهان (فارابي و مدرس) بود. نمونه ها بر اساس جدول Morgan، 205 نفر برآورد گرديد و به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم، از بيمارستانهاي مدرس و فارابي به ترتيب 76 و 129 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها، چهار پرسشنامه بومي شده در طيف پنج درجهاي ليكرت بود كه روايي آن با استفاده از روايي محتوايي، صوري و تحليل عاملي تأييدي و پايايي آن از طريق ضريب alpha s Cronbach مورد بررسي قرار گرفت. آمار توصيفي و فرضيهها با روش حداقل مربعات جزيي تجزيه و تحليل گرديد. يافتهها: ارتباط مثبت و معنيداري بين عدالت رويه اي )05/ 0 P(، عدالت تعاملي ) 01/ 0 P( و عدالت توزيعي ) 01/ 0 P( با رعايت حريم شخصي مشاهده شد. همچنين، عدالت رويهاي ) 01/ 0 P(، عدالت تعاملي )05/ 0 P( و عدالت توزيعي )05/ 0 P( و حفظ حريم شخصي با نقش تعديلگر مؤلفه هاي بازدارندگي رابطه داشت. نتيجه گيري: مدل ارايه شده ميتواند به عنوان ابزاري جهت پيش بيني و سياستگذاري در زمينه نقض حريم خصوصي بيماران مورد استفاده قرار گيرد. برقراري نظام عادلانه در برخورد با كادر درمان و تدوين و اجراي آيين نامه هايي در خصوص قطعيت و شدت برخورد با موارد نقض حريم خصوصي، ميتواند احتمال نقض حريم خصوصي بيماران را كاهش دهد