مقايسه تطبيقي عقود مرابحه و سلف از طريق اثرگذاري بر مطلوبيت طرفين قرارداد (كاربردي از الگوريتم ژنتيك)

هدف از اين مقاله مقايسه تطبيقي دو نوع از ابزارهاي مالي اسلامي (عقود مرابحه و سلف) از طريق تأثيرگذاري برمطلوبيت طرفين قرارداد است. به بيان ديگر در اين مقاله رفتار كارگزاراقتصادي در قالب مصرف‌كننده كالاي واسطه‌اي و توليد‌كننده كالاي واسطه‌اي در يك اقتصاد دو دوره‌اي براي قراردادهاي مرابحه و سلف موردبررسي و بهينه‌سازي قرار مي‌گيرد و پس از آن با استفاده از الگوريتم ژنتيك، مدل مذكور عددي حل و مشخص مي‌شود. مجموع مطلوبيت انتظاري توليدكننده و مصرف‌كننده از كالاي واسطه‌اي در تأمين مالي به روش مرابحه بيشتر از مجموع مطلوبيت انتظاري توليدكننده و مصرف‌كننده از كالاي واسطه‌اي در تأمين مالي به روش سلف است. به بيان اقتصادي قرارداد مرابحه نسبت به قرارداد سلف بهينه پرتواست. به‌عبارت ديگر در يك مقدار مشخص ضريب ريسك‌گريزي، مطلوبيت توليدكننده و مصرف‌كننده كالاي واسطه‌اي در قرارداد مرابحه بيشتر از قرارداد سلف مي‌باشد. در اين مقاله شروط لازم براي حداكثرسازي مطلوبيت طرفين قرارداد در عقود سلف و مرابحه نيز استخراج شده است.