ارزيابي نقش عامل فردي در انتقال اثربخش آموزش‌هاي ضمن خدمت كاركنان به محيط كار

امروزه توانمندسازي و ايجاد فرصت براي به كارگيري و انتقال آموخته‌هاي كاركنان به موقعيت شغلي از كليدي‌ترين دغدغه‌هاي مديران سازمان در آموزش‌هاي سازماني به شمار مي‌رود. انتقال آموزش فرآيندي است كه با ارزيابي آن مي‌توان نقاط قوت و قابل بهبود را شناسايي كرد و دستيابي به اهداف سازماني را تسريع بخشيد. عوامل مختلفي بر فرآيند انتقال آموزش در سازمان تأثيرگذار هستند؛ به طور ويژه عامل فردي دربرگيرنده ي آن دسته از ويژگي هاي مربوط به فراگير است كه در انتقال آموخته ها به محيط كار تأثير مي گذارد. هدف از پژوهش حاضر، ارزيابي نقش عامل فردي در انتقال اثربخش آموزش‌هاي ضمن خدمت كاركنان بانك انصار به محيط كار مي‌باشد.. با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي ساده بر حسب متغيرهاي جمعيت شناختي، سنوات خدمت و مدرك تحصيلي تعداد 535 نفر از كاركنان بانك انصار كشور، انتخاب شدند و مقياس پژوهشگر‌ساخته بين آن‌ها توزيع گرديد. نتايج نشان داد كه 1) اهميت ابعاد آمادگي يادگيرنده، انگيزه انتقال، انتظارات از نتايج عملكرد، انتظار از نتايج انتقال، خودكارآمدي يادگيرنده، از ميانگين معيار بالاتر مي‌باشد؛ 2) از بين ابعاد متعدد عامل فردي مؤثر بر انتقال آموزش، بالاترين ميانگين متعلق به خودكارآمدي عملكرد و پايين‌ترين ميانگين متعلق به نتايج فردي مثبت مي‌باشد؛ 3) بين اهميت ابعاد هفت‌گانه عامل فردي در انتقال اثربخش آموزش به محيط كار از ديدگاه كاركنان با مدارك تحصيلي مختلف تفاوت معنادار وجود دارد و 4) بين اهميت ابعاد هفت‌گانه عامل فردي در انتقال اثربخش آموزش به محيط كار از ديدگاه كاركنان با سنوات خدمت مختلف تفاوت معنادار وجود دارد. به طور كلي مي‌توان گفت كه عامل فردي يكي از مهم ترين عوامل مؤثر بر انتقال آموزش كاركنان به محيط كار مي‌باشد. بر اين اساس لازم است برنامه ريزان و مديران آموزشي در ارزيابي و تقويت ابعاد مرتبط با اين عامل در سازمان ها توجه ويژه اي داشته باشند.