روش تدريس معلمان تربيت بدني به مثابه ي پيش‌بين انگيزه ي پيشرفت دانش‌آموزان

پيشرفت هر جامعه به كارآمدي نظام آموزشي آن وابسته است. در نظام آموزشي موفق معلمان نقش بسيار مهمي دارند. اعتقاد بر اين است كه عملكرد خوب دانش‌آموزان به كارآيي نحوه تدريس معلمان آن ها وابسته است. انگيزه ي پيشرفت مي‌تواند پيامدهاي مهمي در ارتباط با يادگيري و عملكرد تحصيلي داشته باشد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه ي بين روش تدريس معلمان تربيت بدني با انگيزه ي پيشرفت دانش‌آموزان انجام شد. بدين منظور، از جامعه ي آماري دانش‌آموزان (درس تربيت بدني) دبيرستاني شهر كرمان، جمعاً تعداد 88 معلم و 440 دانش‌آموز به عنوان مشاركت كنندگان در پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي انتخاب شدند. پرسش نامه ي‌ سبك تدريس هرمنس (۱۹۷۰) و پرسش نامه ي انگيزه ي پيشرفت موسي‌پور (۱۳۷۷) به عنوان ابزار جمع‌آوري اطلاعات به مشاركت‌كنندكان ارائه شد. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي شامل تحليل هم بستگي و رگرسيون مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه روش تدريس دانش‌آموزمحور با انگيزه ي پيشرفت دانش‌آموزان رابطه ي مثبت و روش تدريس معلم محور با انگيزه ي پيشرفت دانش‌آموزان رابطه ي منفي داشتند. هم چنين معلوم شد روش تدريس دانش‌آموزمحور، به شكل مثبت و روش تدريس معلم محور به صورت منفي انگيزه ي پيشرفت را پيش‌بيني مي‌كند. بر اساس يافته‌ها، ضرورت توجه بيش تر نظام تعليم و تربيت به روش هاي تدريس دانش‌آموزمحور براي افزايش انگيزش پيشرفت و بهره‌مندي از پيامدهاي تحصيلي و انگيزشي آن به بحث گذاشته شده‌اند.