كيفيت زندگي كاركنان شاغل در اورژانس‌هاي بيمارستاني‌ استان اصفهان در سال 1395

مقدمه: كاركنان شاغل در بخش اورژانس بيمارستان، به عنوان بزرگترين و كاملترين نهاد ارايه دهنده خدمات بهداشتي و درماني اوليه، همواره با مخاطرات و استرسهاي از پيش تعيين نشدهاي مواجه هستند كه اين مشكلات گاهي ميتواند مخل آرامش و بر هم زننده كيفيت مطلوب زندگي آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر بر كيفيت زندگي كاركنان شاغل در اورژانس بيمارستاني )پزشك، پرستار و متخصص طب اورژانس( استان اصفهان در سال 1395 انجام شد. روش بررسييي : اينننن مطالعنننه از ننننو توصنننيفي- تحليلننني بنننود كنننه بنننه روب سرشنننماري و بنننا اسنننتفاده از پرسنننشنامه اسنننتاندارد 26 سنننؤالي BREF-WHOQOL )BREF-Life of Quality Organization Health World(، به بررسي و شناسايي عوامل مؤثر بر كيفيت زندگي 584 فرد شاغل در بخش اورژانس پرداخت. دادهها بنا اسنتفاده از آزمونهاي ANOVA way One، Wallis-Kruskal و Regression Multiple مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافتهها: ميانگين كيفيت زندگي در گروه پرستاران 25/16 ± 31/ 81، در گروه پزشكان 05/15 ± 91/85 و در گروه متخصصان طب اورژانس 76/15 ± 17/ 90 بود كه اختلاف معنيداري بين سه گروه مشاهده شد ) 030/ 0 = P(. عواملي همچون سن كمتر از 30 سال ) 010/ 0 = P(، محل كار )002/ 0 = P( و اقليم جغرافيايي گرم ) 040/ 0= P(، تأثير معنيداري بر ميانگين كيفيت زندگي كل در بين كاركنان بخش اورژانس داشت. نتيجهگيري: با توجه به كاهش سطح كيفيت زندگي پرستاران بخش اورژانس بيمارستانهاي اصفهان، لازم است مسؤولان با شناخت عوامل تهديدكننده و كاهش دهنده سطح كيفيت زندگي، درصدد رفع كاستيهاي موجود برآيند تا بدين گونه گام مؤثري در جهت بهبود شرايط و ارايه بهينه خدمات از سوي كاركنان بخش اورژانس و به خصوص پرستاران برداشته شود