رابطه‌ي جهت‌گيري ارتباطي خانواده و نگرش نسبت به خلاقيت با نقش ميانجي انگيزش تحصيلي

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل الگوي ارتباطي خانواده و نگرش نسبت به خلاقيت در دانش‌آموزان دبيرستاني با نقش ميانجي‌گري انگيزش تحصيلي بود. شركت كنندگان پژوهش، 328 دانش‌آموز (145 پسر، 183 دختر) مقطع دبيرستان شهر اليگودرز بودند. كه به پرسش نامه ي نگرش نسبت به خلاقيت شيفر، پرسش نامه ي الگوي ارتباطي خانواده فيتزپاتريك و ريچي و پرسش نامه ي انگيزش تحصيلي از گي والرند و بلانچارد، پاسخ دادند. به منظور بررسي پايايي آزمون از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد؛ كه پايايي مقياس‌هاي پژوهش تأييد گرديد. نتايج تحليل مسير مدل پژوهش به طور كلي نشان داد كه خلاقيت دانش‌آموزان تحت تأثير الگوي ارتباطي خانواده و انگيزش تحصيلي قرار دارد. بدين صورت كه از بين ابعاد جهت گيري ارتباطي خانواده، جهت‌گيري گفت وشنود به صورت مثبت و جهت‌گيري همنوايي به صورت منفي نگرش نسبت به خلاقيت را پيش‌بيني مي‌كنند. در رابطه با الگوي ارتباطي خانواده با انگيزش دروني نتايج نشان داد كه جهت‌گيري گفت وشنود به صورت مثبت و جهت‌گيري همنوايي به صورت منفي انگيزش دروني را پيش‌بيني مي‌كنند. ديگر نتايج نشان داد كه جهت‌گيري گفت وشنود از طريق انگيزش دروني به صورت مثبت و از طريق بي انگيزشي به صورت منفي خلاقيت را پيش بيني مي‌كنند. در مجموع نتايج نشان مي‌دهد كه الگوهاي ارتباطي خانواده با واسطه‌ي انگيزش مي‌تواند بر نگرش نسبت به خلاقيت اثر بگذارد. بنابراين نتايج پژوهش مي‌تواند اطلاعات ارزشمندي در اختيار والدين و معلمان به منظور بهبود خلاقيت فراهم كند از جمله اين كه معلمان و والدين مي توانند با بهره گيري از شيوه هاي آموزشي و تربيتي مشاركتي و گفتگو محور زمينه را براي ايجاد انگيزه ي دروني و به طبع آن خلاقيت فراهم آورند.