اثر پيش‌بيني‌كنندگي خودتنظيمي و خودكارآمدي تحصيلي بر اضطراب امتحان: بررسي نقش واسطه‌اي تعلل‌ورزي تحصيلي

دانشجوياني كه اضطراب امتحان را تجربه مي كنند با احساس تنش، ترس و نگراني در موقعيت هايي كه مورد ارزيابي قرار مي گيرند روبرو مي شوند كه مي تواند افت چشمگيري در توانايي هاي آن ها ايجاد كند. لذا پژوهش حاضر، در قالب يك مدل علّي، با هدف شناسايي عامل هايي كه بر اضطراب امتحان مؤثر است، انجام شد. بدين منظور خودتنظيمي و خودكارآمدي تحصيلي به عنوان متغيرهاي برون زاد مدل، تعلل ورزي تحصيلي به عنوان متغير واسطه اي و اضطراب امتحان به عنوان متغير درون زاد در نظر گرفته شدند. شركت كنندگان اين پژوهش 443 نفر از دانشجويان دانشگاه سمنان (179 پسر و264 دختر) به روش نمونه گيري طبقه اي نسبي بر اساس دانشكده و مقطع تحصيلي انتخاب گرديد. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسش نامه «خودتنظيمي تحصيلي ماگنو»، «خودكارآمدي تحصيلي موريس»، «تعلل ورزي تحصيلي سولومون و راث بلوم» و « اضطراب امتحان پنتريچ و دي گروت» بود. تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش با استفاده از آزمون آماري همبستگي پيرسون و تحليل مسير با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL انجام شد. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه مدل با داده‌هاي پژوهش، برازش مناسبي دارد و خودتنظيمي و خودكارآمدي تحصيلي هم به صورت مستقيم و هم به صورت غيرمستقيم (با ميانجي گري تعلل ورزي) اضطراب امتحان را پيش بيني نمودند. در اين ميان رابطه ي خودتنظيمي و خودكارآمدي تحصيلي با اضطراب امتحان منفي و معنادار و رابطه ي تعلل ورزي با اضطراب امتحان مثبت و معنادار بود. بنابراين با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر استفاده از تدابير لازم به منظور افزايش خودتنظيمي و خودكارآمدي و هم چنين آموزش چگونگي مقابله با تعلل ورزي به منظور انجام به موقع تكاليف و كاهش اضطراب امتحان پيشنهاد مي شود.