جايگاه رويكرد «يادگيري براي باهم زيستن» در برنامه درسي مدارس ابتدايي كشور بر پايه چارچوب يونسكو

هدف پژوهش حاضر بررسي مفهوم «يادگيري براي باهم زيستن» در برنامه درسي مدارس ابتدايي كشور بر پايه چارچوب يونسكو مي باشد. به منظور دستيابي به چنين هدفي از رويكرد كيفي، استراتژي پيمايشي و روش توصيفي از نوع تحليل محتوا استفاده شد. در اين پژوهش جامعه آماري مورد نظر شامل تمامي كتاب هاي درسي پايه هاي چهارم و پنجم دوره ابتدايي بود كه در سال 1389 چاپ شده اند. در اين ارتباط و در راستاي پاسخ به سؤالات تحقيق، با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند كتاب هاي درسي بخوانيم و بنويسيم، تعليمات اجتماعي و هديه هاي آسماني در پايه هاي چهارم و پنجم ابتدايي به عنوان نمونه متن درسي مرتبط با سوژه مورد مطالعه انتخاب گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها هم علاوه بر روش تحليل محتوا «تحليل مقوله اي» از روش تحليل محتواي آنتروپي شانون نيز بهره گيري شد. نتايج حاصل از تحليل محتواي كتاب-هاي درسي نشان مي دهد كه در ميان مقولات آموزش صلح بيشترين تأكيد بر روي مؤلفه هاي احساس مسئوليت در برابر ديگران، همكاري و شجاعت بوده است كه در مؤلفه ي احساس مسئوليت به احساس مسئوليت در برابر ديگران و اموال آنها و احساس مسئوليت در برابر خانواده و در مؤلفه ي همكاري به همكارهاي بشر دوستانه و همكاري تيمي و در مؤلفه ي شجاعت به شجاعت روحي بيشتر پرداخته شده است و در آموزش چند فرهنگي نيز بيشترين تأكيد بر روي مؤلفه ي مطالعه ي فرهنگ كشورهاي ديگر و انعكاس تنوع قومي، مذهبي و محيطي به ويژه زبان و وضع طبيعي كشورهاي همسايه بوده است و در مؤلفه ي انعكاس تنوع قومي و مذهبي و محيطي بيشترين تأكيد بر روي مذهب رسمي كشور و تنوع محيط زندگي، جاذبه هاي طبيعي و تنوع آب و هوا در ايران بوده است.