دور و عمق مناسب آبياري در مرحله رشد رويشي خرماي رقم برحي

برنامه‌ريزي آبياري گياهان زراعي و باغي به‌منظور استفاده بهينه از منابع آب در بخش كشاورزي از اهميت ويژه‌اي برخوردار مي‌باشد. اين پژوهش با هدف تدقيق دور و عمق آبياري در مرحله رشد رويشي خرماي رقم برحي به مدت دو سال در پژوهشكده خرما و ميوه‌هاي گرمسيري انجام شد. تيمارهاي دور آبياري در سه سطح آبياري پس از 50، 75 و 100 ميلي‌متر تبخير تجمعي از تشت تبخير كلاس A و تيمارهاي عمق آبياري در چهار سطح آبياري به ميزان 60، 80، 100 و 120 درصد تبخير تجمعي از تشت تبخير كلاس A بودند. نتايج نشان داد كه تأثير دور آبياري، عمق آبياري و اثرات متقابل آن‌ها بر درصد سبز ماندن و صفات رويشي گياه معني‌دار بود. كمترين مقدار سبز ماندن و صفات رويشي پاجوش در آبياري پس از 100 ميلي‌متر تبخير تجمعي از تشت و به ميزان 60 درصد تبخير تجمعي از تشت تبخير وجود داشت. درصد سبز ماندن و مقدار صفات رويشي پاجوش نشان داد كه انجام آبياري با 1716.3 و 2702.3 مترمكعب در هكتار در سال‌هاي اول و دوم (پس از 75 ميلي‌متر تبخير تجمعي از تشت تبخير با عمق آبياري معادل 80 درصد تبخير تجمعي از تشت تبخير كلاس A) برنامه آبياري مناسبي براي پاجوش‌هاي خرماي رقم برحي بود.